مردان آهنین

مسابقات مردان آهنین رو که نگاه می کردم با تعریف و تمجید های مجری برنامه، این سوال برام پیش اومد که «آیا افتخار یک انسان به زور و بازوی اونه یا نه فاکتورهای دیگری هم در این مساله دخیل هستند؟»

این وزنه 200 کیلویی رو که با عرض پوزش یک دراز گوش هم می تونه حمل کنه؛ و شاید توانش بیشتر از این هم باشه. در نتیجه اگر افتخار یک انسان در زورش خلاصه می شه پس افتخار حیوان مذکور و سایر ساکنین حیات وحش از انسان بیشتر خواهد بود.

پس اون چیزی که دقیقا منجر به تمایز ما انسان ها از سایر موجودات ساکن کره خاکی می شه چیه؟ یعنی چیزی که سبب می شه حیوانات بردگی ما انسان ها رو بکنند. کاملا درسته! اون عقل ماست. اون فاکتور، قدرت تفکر ما آدم هاست که ما رو اشرف مخلوقات کرده. 

پس آدم هایی که تنها، قطر بازو رو مایه افتخار خودشون می دونن و تحت هیچ شرایطی به فکر رشد عقلانی خودشون نیستند محکوم به بردگی هستند و باید از افرادی که از عقلشون درست استفاده می کنند فرمانبرداری کنند.

مثلا همین چینی ها. شاید از لحاظ زور و بازو از خیلی ملت های دیگر مثلا آفریقایی ها ضعیف تر باشند، اما چون از عقل خودشون درست استفاده کرده اند در حال حاضر جزو قدرت های برتر و تاثیر گذار دنیا به حساب می آیند. نمونه های دیگر آن مردم کشور تایلند، مالزی و ده ها مورد دیگر هستند.

پس در کنار خوردن و آشامیدن، در حد مرگ، و مصرف انواع و اقسام مکمل برای رشد جسمانی باید به فکر راهی بود تا با کمک آن بتوان به رشد عقلانی و معنوی دست یافت و متعاقب آن در دنیایی که با سرعت سرسام آور در حال رشد است از قافله عقب نماند. 

برای رشد عقلی شاید بهترین راهکار کتاب خواندن باشد. وسیله ای که برای تهیه نکردن آن هیچ بهانه ای وارد نخواهد بود؛ زیرا علاوه بر ارزان بودن ـــ نسبت به سایر مخارج ـــ خواندن آن وقت چندانی را از ما نخواهد گرفت ـــ نسبت به سایر فعالیت های بیهوده روزانه.

البته قصد من پایین آوردن ارزش ورزش کردن و آمادگی جسمانی نبود. هدف بیان این مساله است که در کنار ارزش گذاشتن برای زور و بازوی آدم ها باید برای طرز فکر، سطح شعور، میزان رشد فرهنگی و چیزهایی از این قبیل هم ارزش و احترام قائل شد.