انسان

بر من این نکته آشکار است که روح من در فهم و ادراک همه حقایق نیرومند است ولی مانند کوران به اشیاء می نگرد و در مکتب حقیقت سخت نادان است.

می دانم که در جهان طبیعت مرا بر اشیاء فرمانروایی و تسلط است، اما درست که بنگری در برابر اندک چیزی زبون و در پیش فرومایه ترین ناپایدار است.

مرا این درست است که زندگانی چیزی جز درد و اندوه نیست و نیک و بدش ناپایدار است.

می دانم که حواس و مشاعر من از همه چیز فریب می خورد و مایه ریشخند ذرات وجود است.

خلاصه آنکه بر من مسلم است که من انسانم. و این انسان بودن، هم باعث فخر و هم مایه سرشکستگی من است!

...............................جان دیویس 1596-1666

      .......................................مترجم: دکتر لطفعلی صورتگر