مرگ نرگس

وقتی نرگس مرد گل های باغ همه گریه کردند و از جویبار خواهش کردند برای گریستن به آن ها چند قطره آب وام دهد.

جویبار آهی کشید و گفت:

به درجه ای نرگس را دوست می داشتم که اگر تمام آب های من به اشک مبدل شده و آن ها را بر مرگ نرگس بپاشم باز کم است.

گل ها گفتند:

راست می گویی - چگونه ممکن بود با آن همه زیبایی، نرگس را دوست نداشت؟!

جویبار پرسید:

مگر نرگس زیبا بود؟!

گل ها گفتند:

توئی که نرگس غالبا خم شده، صورت زیبای خود را در آب های شفاف تو تماشا می کرد باید بهتر از هر کس بدانی که نرگس زیبا بود!

جویبار گفت:

من نرگس را برای این دوست می داشتم که وقتی خم شده و به من نگاه می کرد می توانستم زیبایی خود را در چشمان او تماشا کنم!

........................................................اسکار وایلد